کرمان امین-امینه نجف پور؛ صبح زود جمعه است، همان وقتی که خیلی‌ها نمی بینند و به تلافی سحرخیزی در روزهای هفته ، این روز را تا ظهر می خوابند، من اما بیدار شده ام، حسب مسئولیتی که پذیرفته ام بناست روابط عمومی مجازی جشنواره را مدیریت کنم و به همین دلیل دختر یکساله ام را به اقوام سپرده ام و به همراه همسر، رهسپار سالن دکتر ناظرزاده شدیم؛ عوامل در حال آماده سازی مقدمات هستند، گویا مشکلی در سرورهای مستقر در سالن ایجاد شده و پیمانکار، تکنسینی از تهران فرستاده تا مشکل حل شود، اضطراب در چهره همه عوامل دیده می شود، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد، آقای رجایی، سعی در آرام کردن اوضاع دارد و تاکید می کند که معمولا رویدادهای مهم با مشکلات پیش بینی نشده آغاز می شود. آقای احمدی، از هنرمندان باسابقه است و در جشنواره مدیریت سالن را قبول کرده می گوید نباید مردم معطل شوند، آقای تکنسین بعد از یک ساعت و نیم تلاش به طور موقت انیمیشنی برای اکران آماده می کند. همه نگران اکران ساعت سه و فیلم‌های اصلی جشنواره هستند. مسئول آپارات، آقای نجارزاده کناردست تکنسین است و سعی می کند همزمان که او را همراهی می کند، چیزهایی هم ثبت و ضبط کند که اگر در آینده مشکلی پیش آمد خودش بتواند حل کند. عوامل به طور مداوم با تهران و کرمان در تماس هستند و راه های مختلفی را امتحان می کنند. انیمیشن دوم هم با همان یک ساعت تاخیر پخش می شود؛ اما سرور اصلی همچنان راه نیفتاده و نگرانی بیش از پیش میان عوامل رخنه کرده است.
حالا ساعت ۱۶ است، فیلم پسران دریا به اکران نرسید، هم سرور راه نیفتاد و هم فایل های مخصوص آن از مرکز اشتباه رسیده است؛ اما تلاش مداوم بچه ها نتیجه می دهد و اکران بعدی، یعنی فیلم یدو، آماده می شود داوران و مخاطبین دیگر، فیلم را می بییند، من برای تهیه گزارش به نزدشان می روم و با آنها راجع به فیلم و حواشی آن صحبت می کنم، از فیلم رضایت نسبی دارند و غالبشان با توضیحات چندباره عوامل، مشکل تاخیر در اکران را درک کرده اند و صبورانه همراه جشنواره شده اند. البته برخی هم نارضایتی دارند که به آنها قول می دهیم به محض رفع مشکل فنی، سانس ویژه بگذاریم تا بتوانند فیلم مورد علاقه‌شان را ببیند. عوامل تا نیمه های شب در سالن باقی می مانند ومشکلات فنی نمایش فیلم را حل می کنند.
روز اول جشنواره روز پر استرسی بود، اما مهمتر از همه چیز این بود که: بالاخره بعد از یکسال از تجهیز سالن به امکانات سینمایی، برای بچه‌های این مرز و بوم فیلم نمایش داده شد و حالا در بردسیر هم می توانیم فیلم ببینیم، آنچه که حق مسلم مردم بود و به ناحق تبدیل به آرزوی آنها شده بود، اکنون در واقعیت اتفاق افتاد.
الان که در حال نوشتن این گزارش هستم روز دوم جشنواره است و اکران ساعت های هشت و ده و پانزده درست به موقع و با کیفیت عالی انجام شد.
فیلم‌های جشنواره را به خانواده‌های خود هدیه بدهید، آنها مستحق بهترین ها هستند.
