کرمان امین-محسن قائمی؛ هفته‌ای که گذشت رخدادی ساده اما مهم در بردسیر اتفاق افتاد. یک مناظره سیاسی اجتماعی انجام شد؛ آن هم به لطفِ اینستاگرام با پخش زنده!
اتفاقی که شاید برای شهرهایی در قد و قواره بردسیر بی‌نظیر و یا حداقل کم‌نظیر بوده است. مناظره ذیلِ عنوان کلیِ «انحراف از اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی» و با عنوانِ جزئیِ «فساد اداری» برگزار شد. یک طرفِ مناظره یک روزنامه‌نگار و طرفِ دیگر مدرسِ علوم حوزوی نشسته بودند. روزنامه‌نگار صاحب امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر نشریه «گوارا» «حمیدرضا احمدی» بود و مدرسِ علوم حوزوی «حجه‌الاسلام سیلانی».
این مناظره نکات قابل تأملی هم داشت که شاید بد نباشد برای مناظره‌های بعد به آن‌ها توجه شود؛ در اینجا چندی از آن‌ها که به ذهن من، به عنوان یک مخاطبِ عام، رسیده است، ذکر می‌شوند:
۱. صرفِ برگزاری این مناظره در چارچوب قانون و بدونِ حاشیه، برای هر دو طرف و برای فرهنگِ سیاسی شهرستان یک پیروزی قابلِ توجه محسوب می‌شود. از این بابت به هر دو طرف و به برگزارکنندگان تبریک می‌گویم.
۲. این جلسه در زمینه اطلاع‌رسانی و مسائلی که به رسمیت کار کمک می‌کند، قدرتمند نبود؛ در واقع می‌شد با یک تبلیغات بهتر و انتخاب یک مکان مناسب، که امکانات بیشتری از جهت فنی داشته باشد، بر رسمیت کار افزود. من برای لحظاتی به پخش زنده اینستاگرامی ملحق شدم و تعداد بیننده‌ها در آن لحظه فقط ده نفر بود. در حالی که گمان می کنم با تبلیغات حرفه‌ای تر، چه در بُعد طراحی و چه در بُعدِ گستره، می‌شد مخاطب بیشتری را درگیر کرد.
۳. به نظر می‌آید بهتر است در ابتدای هر گفتگویی، اصطلاحات مورِدِ بحث، از سوی طرفین تعریف شود تا هم خودشان و هم مخاطبین بدانند منظورشان از این اصطلاحات چیست؛ بهتر است قدم اول هر گفتگویی این مسئله باشد. مثلا در گفتگوی این هفته، انگار دو طرف تعریف‌های متفاوتی از مفهومِ «سیستم» داشتند، هر چند جناب احمدی تعریفی لغوی از آن ارائه داد؛ اما هیچکدام دقیقاً چارچوب‌های موردِ نظرشان برای این مفهوم را تبیین نکردند.
- هرچه از شروع مناظره می‌گذشت هر دو طرف از چارچوب موضوع دورتر می‌شدند؛ و به طور کلی نگاه آقای احمدی رو به گذشته و نگاه آقای سیلانی رو به آینده بود؛ بدین شرح که احمدی به خوبی آسیب‌شناسی کرده بود و مسائلی مثل عدمِ شفافیت، پیردولتی، عدمِ شایسته‌سالاری و… را از علل فساد اداری عنوان می‌کرد و کم شدنِ فساد را منوط به حل این آسیب‌ها می‌دانست اما هیچ راهکارِ عملی برای حل این مسائل ارائه نمی داد. سیلانی اما از آن طرفِ بام افتاده بود و معتقد بود همه‌چیز از اشتباه مردم در انتخاب نشأت گرفته و تنها راهِ نجات، انتخاب گزینه موردِ نظر او و طیف او [از فحوای کلام چنین برمی‌آمد] در انتخابات پیشِ روست و مثال آن را دوره اولِ ریاست جمهوری احمدی‌نژاد عنوان می‌کرد. قصد این نوشته آن نیست که به موضوع مناظره ورود کند و تلاش بر این است که کلیتِ حرکتی به نام مناظره مورد مداقه قرار گیرد؛ اما برایم عجیب بود که جناب احمدی چرا از جناب سیلانی نمی‌پرسید که اگر مشکل صرفاً انتخاب مردم است، در دورِ دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، که به زعمِ شما انتخابِ مردم درست بود، چه شد که به قول خودتان منحرف شد! منحرف شدن او و تیم او را که دیگر مردم نخواسته بودند. می‌توان نتیجه گرفت انتخاب اصلح از سوی مردم شرط لازم هست اما شرطِ کافی نیست و مسائلِ دیگری نیز مطرح است.
- ضمن تبریک و خداقوت دوباره به برگزارکنندگان و دو طرفِ مناظره، پیشنهادم برای برگزارکنندگان آن است که اولاً اجازه ندهند این سلسله منقطع شود و گفتگو را به عنوان یک سنت حسنه در فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شهرستان نهادینه کنند؛ در صورت تثبیت این فرهنگ، ما حداقل در استان از پیشروترین شهرستان‌ها در این زمینه خواهیم بود. دوم آن‌که مناظره بعدی را با اخذ مجوزهای قانونی و با اطلاع‌رسانی و امکانات فنی بهتری برگزار کنند و سوم به عنوان برگزارکننده از دایره انصاف خارج نشوند.
