کرمان امین – محسن قائمی؛ لابد شما هم اگر اهل تلگرام باشید و همزمان به مسائل اجتماعی، سیاسی شهرمان بردسیر علاقه داشته باشید، عضو یکی دو کانال اجتماعی در این شبکه خواهید بود که به مباحث سیاسی و اجتماعی شهر می‌پردازند.
تا این‌جای کار اشکال خاصی پیش نمی‌آید، حتی وقتی که گروه‌ها علنی یا غیر علنی، سمت و سوی سیاسی خاصی داشته باشند هم مشکلی نیست، اما امان از وقتی که یک «سیاستمدار» و یا «شبه سیاستمدار» و حتی یک «علاقه‌مند به سیاست» و باز هم حتی یک «شبه علاقه‌مند به سیاست» از یک طیف خاص وارد گروهی از گروه‌های رقیب بشود. آن وقت است که آن دوست گران‌قدر در میدان تلگرامی دشمن یکه‌تازی می‌کند و دشمنان هرکدام از گوشه‌ای سعی می‌کنند با طعنه و نیزه‌ای از پایش درآورند.
آغاز مبارزه
دو جبهه گرمِ مبارزه‌اند و ساکتان همیشگی گروه‌ها همچون بینندگان گلادیاتورهای رومی به نظاره نشسته‌اند و اوضاع هیجان‌انگیز پیش می‌رود که… که بخود می‌آیی و می‌بینی همه آن مبارزه هیچ نبوده جز فحش و فحش‌کاری دو یا چند جاهلِ سیاسی که نهایت مطالعه‌شان در سیاست مربوط است به همین گروه‌های تلگرامی با آن اطلاعات غالباً سطحی، آبکی و از همه بدتر دروغ؛ به این منبع غنی اضافه کنید چهار، پنج اصطلاح از زبان این و آن شنیدن و یکی دو مطلب کوچک در ویکی‌پدیا سرچ کردن! و فقط باید ببینی با این سلاح برنده اطلاعات‌شان(!) چه «هل من مبارز»ی می‌زنند در گروه رقیب.
نه رفیق! نه گلادیاتور! نه شعبان بی مخ! با اصطلاح یاد گرفتن بجای کتاب خواندن، عشق شهرت به‌جای انجام وظیفه، فحش دادن به‌جای انتقادِ عالمانه، نه تو سیاستمدار می‌شوی و نه بردسیرمان، شایسته نامش، بردسیر!
*این نوشته یکبار تحت عنوان سرمقاله در هفته نامه فراز کویر چاپ شده است.
